Pytanie badawcze

Jakie są skutki treningu mięśni oddechowych (służących do rozszerzania i kurczenia ścian klatki piersiowej) u chorych na mukowiscydozę?

Wprowadzenie

Mukowiscydoza jest najczęstszą chorobą genetyczną w populacji osób rasy kaukaskiej. Choroba ta powoduje problemy w funkcjonowaniu płuc u większości chorych. Trening (gimnastyka) mięśni, których zadaniem jest rozszerzanie się i kurczenie ścian klatki piersiowej może przyczynić się do poprawy funkcji płuc i jakości życia u chorych na tą chorobę.

Data wyszukiwania danych

Dane naukowe są aktualne do 11 czerwca 2020 roku.

Charakterystyka badań

Przeszukano medyczne bazy danych w celu odnalezienia badań klinicznych, w ramach których chorych na mukowiscydozę losowo przydzielono do grupy treningu mięśni oddechowych lub grupy kontrolnej. Do przeglądu włączono 10 badań obejmujących łącznie 238 osób, w których stosowano różne metody treningu o różnym poziomie intensywności. W 8 badaniach chorzy z grupy badanej oraz kontrolnej otrzymali tylko trening mięśni oddechowych albo postępowanie kontrolne (w 1 badaniu były trzy grupy: jedna grupa kontrolna oraz dwie grupy treningu o różnym stopniu intensywności). W kolejnym badaniu uczestnicy otrzymali obie interwencje, ale w losowej kolejności. W ostatnim badaniu porównano trening mięśni oddechowych ze zwykłą opieką. Badania trwały maksymalnie do 12 tygodni i charakteryzowały się małą liczbą uczestników, największe badanie obejmowało tylko 39 osób. Do badań włączono chorych w wieku powyżej 6 lat, ale większość uczestników była prawdopodobnie dorosła. W badaniach przedstawiano różne punkty końcowe. We wszystkich badaniach opisywano punkty końcowe dotyczące pomiaru siły mięśni oddechowych, a w większości przedstawiono co najmniej jeden punkt końcowy dotyczący pomiaru funkcjonowania płuc. Jednak tylko w 3 badaniach oceniono jakość życia.

Kluczowe wyniki

Wyniki poszczególnych badań nie zostały poddane łącznej analizie w celu odpowiedzi na pytanie badawcze, ponieważ w badaniach nie zaprezentowano wystarczającej ilości danych lub nie użyto wspólnych, standardowych metod pomiaru. W żadnym z badań nie wykazano istotnej różnicy w zakresie funkcjonowania płuc po treningu, ale w jednym badaniu zaobserwowano wydłużenie czasu wykonywania ćwiczeń przy treningu na poziomie 60% maksymalnego wysiłku. W innym badaniu, w którym uczestnicy trenowali na poziomie 80% maksymalnego wysiłku wykazano pewną poprawę w zakresie jakości życia. W 2 badaniach pojawiły się pewne dane wskazujące na poprawę funkcji mięśni oddechowych.

Mając na uwadze brak wystarczających informacji, nie sformułowano jednoznacznych zaleceń dotyczących treningu mięśni oddechowych. Dalsze badania powinny dążyć do poprawy metod w odniesieniu do tych stosowanych w poprzednich badaniach i uwzględniać standardowe metody pomiaru.

Jakość danych naukowych

Nie było wyjaśnione, w jaki sposób chorzy byli przydzielani do poszczególnych grup i czy ten aspekt mógł wpłynąć na wyniki. W 3 badaniach opisano, że osoby oceniające punkty końcowe nie posiadały informacji na temat przynależności uczestników do grup, jednak aspekt ten nie był wyjaśniony w innych badaniach. W 3 badaniach pacjenci zrezygnowali z dalszego uczestnictwa z przyczyn, które mogły być bezpośrednio związane z badaną interwencją. Fakt ten może zwiększyć ryzyko wystąpienia błędu systematycznego. W jednym z badań wzięli udział wszyscy uczestnicy, a w pozostałych sześciu badaniach nie podano ilu pacjentów zrezygnowało z udziału w badaniu. Autorzy przeglądu ocenili jakość danych naukowych dotyczących funkcjonowania płuc, wydolności wysiłkowej, stabilności postawy i jakości życia związanej ze zdrowiem na bardzo niską, a danych dotyczących funkcji mięśni oddechowych na niską.